ingeburgerd
Door: reneedierx
Blijf op de hoogte en volg Renee
15 April 2013 | Oeganda, Orungo
Lieve Azoemoegoeten (witte mens)
Een bericht vanuit Ococia health center! Het gaat goed hier, ik zit nog altijd enorm op mn plek. Ondertussen heb ik ook steeds meer mijn plek binnen het health centre gevonden en kanik ze steeds beter helpen. Hoe langer je er werkt hoe meer je challenges ziet die je kunt aanpakken. Ik ben op dit moment verantwoordelijk voor dressing room (wonden/fracturen/abcessen/slangenbeten/verbrandingen etc etc etc), de stagiares en general ward. In dressing room werk ik samen met de local Robert Otim. Ik moet hem flink achter de veren zitten hij heeft nogal de neiging ineens te verdwijnen en de patienten te laten wachten. Ik probeer structuur in het werk aan te brengen dmv een werkschema. Time management is een groot probleem in africa haha. Ook probeer ik hem bij te brengen hoe je het beste steriel kunt werken en hoe je wonden en alles eromheen het beste kunt schoonmaken en verzorgen. Aangezien ik nooit op een chirurgische afdeling heb gewerkt doe ik de helft van de tijd ook maar wat mij het beste lijkt en als er een ingewikkelde casus komt schijt ik eerst 30 minuten in mn broek. En bij erg ranzige dingen word het mij nog altijd slecht, nee ik ben geen chirurgische nurse. Een tijdje terug kwam er een meisje van 13 jaar met een enorme joekel van een gapende snee onder haar knie. Ik was op dat moment alleen, Otim was weer eens in rook opgegaan haha. Gadverderrie dacht ik dit moet natuurlijk gehecht worden geen flauw idee, nog nooit gedaan, wat nu! Ik dat meisje comfortabel neergezet en gezegd hier blijven zitten niet weggaan ik kom zo terug dan help ik je. Met wat hechtmateriaal ben ik naar mijn huisje gesprint, heb me een sinaasappel gepakt en ben 20 minuten gaan oefenen met hechten op die sinaasappel.. Uiteindelijk dacht ik ja nu durf ik het op dat meisje. Met zweet tussen de batse terug gelopen en warempel na goed schoonmaken van de wond heb ik mijn eerste hechtingen gezet, 15 stuk!!!!! Ik was zeer trots op mn werk. Meisje moest van mij iedere dag terugkomen, wat natuurlijk onzin is, maar ik moest en zal verloop zien kijken of alles goed gaat niet ontstoken raakt etc.. Gelukkig zeer mooi geheild al zeg ik het zelf haha! Daarnaast heb ik Otim geleerd hoe je steriele sets maakt en gebruikt. Alle materiaal, scharen, pincets etc word door onszelf gesteriliseerd. Lekker ouderwets op een vuurtje, water opwarmen en een bepaalde druk creeren, en het materiaal in deze stoom laten staan voor een bepaalde tijd. Het is een hels werk, kost tijd maar het is leuk om te doen! Ook dit had ik natuurlijk nog nooit gedaan dus heb ik eerst zelf moeten uitvogelen hoe dat precies werkt. In general ward probeer ik de nurses meer betrokken bij de patient te maken, ze praten niet echt met de patienten, hebben vaak geen idee hoe het met ze gaat of waarom ze uberhaupt opgenomen zijn. Ik leer ze te observeren, sochtends langs alle patienten te lopen en gewoon te kijken wat zie je? Hoe gaat het met depatient. IN het begin vonden ze dat allemaal maar heel raar, maar nu ze symptomen zoals koorts leren herkennen beginnen ze het leuk te vinden. En komen ze vaak heel trots vertellen: Kijk Rooney deze vrouw heeft koorts zie je dat?? De clinical officers vragen tijdens de visite meestal aan de familieleden hoe het verloop van de patient is, ik probeer ze zover te krijgen dat ze dit met de nurse bespreken, deze heeft namelijk medische kennis. De familieleden zijn over het algemeen behoorlijk DOM en denken dat je van mango eten in de vroege ochtend malaria krijgt. Of zodra iemand moeilijk ademhaalt hij bezeten is door demonen. Erger me vaak kapot op zulke dingen. Sommige mensen weigeren bepaalde therapie en nemen hun doodzieke kind mee naar huis, geven het geen enkele kans. Ik probeer de verpleegkundige ervan te overtuigen dat ze hiervoor ook gedeeltelijk verantwoordelijk zijn, het is hun taak de patient op zn gemak te laten voelen en uitleg te geven over alles wat er in het health center met ze gebeurt.
Er is 1 speciale casus van een jonge moeder die voor meer dan 50% verbrand is waar ik me iedere dag weer voor inzet dat er fatsoenlijk naar gekeken word. Dit heeft eerder niemand gedaan met als het gevolg dat deze vrouw enorme doorligplekken heeft, ze loopt nu de kans hieraan te sterven ipv aan haar verbrandingen. Iedere dag weer opnieuw kan ik de verpleegkundige uitleggen dat ze haar iedere 2 uur moeten verplaatsen, of dat ze haar iets tegen de pijn moeten geven. Op een dag heb ik me voor een uurtje bij die vrouw in de kamer gezet en wat tegen haar gepraat, ze werd hier heel rustig van maar alle lokale collegas keken me aan van wat ben jij daar aan het doen?? Als ik ze dan uitleg dat dit ook bij hun beroep hoort lachen ze, vinden ze raar. Ondertussen gaat het beter met deze vrouw ze kan nu zelfs zitten en ik denk wel dat ze het haalt. Tegen de verpleegkundige zeg ik dan moet je kijken hoe goed het gaat, dit hebben jullie gedaan.. sommige begrijpen dit en zijn dan ook trots.. op deze manier probeer je langzaam hun gedrag te veranderen. Ik probeer zo erg op hun gevoel in te spelen door ze te wijzen op de goede dingen en hetresultaat dat ze boeken. Voornamelijk de stagiaires probeer ik wat bij t ebrengen, die zijn vaak de hele dag de afdeling aan het poetsen, dat mogen ze van mij nu niet meer ze moeten met de patienten werken ipv poetsen. Ik geef 2 x in de week scholing aan ze, wat erg leuk is om te doen. Iedere week doe ik een ander thema, dit deed ik in somalie ook, en probeer dan in de praktijk dit thema steeds weer aan te halen. Neem ze mee naar de patient en ga vragen stellen, je ziet ze vaak al met een bang gezicht als ik op de afdeling aankom. Ooohnee daar komt rooney weer met haar moeilijke vragen. Ik lach me dan kapot haha. Zo nu en dan geef ik onverwacht een toets, en er zij erbij die dit echt goed doen! Die beginnen het zo langzaamaan te snappen. De groep stagiares blijft 3 maanden en dan komt een nieuwe groep. Ik ben een lesprogramma aan het samenstellen samen met een local voor deze 3 maanden met alle verschillende thema`s erin en de toetsen die erbij horen. Zo kunnen ze dit blijven doen als ik straks weg ben. De lokale collega jeffery die me helpt gaat uiteindelijk de teachings van mij overnemen, volgende week neemt hij 1 dag in de week over ik ben erg benieuwd haha.
Ook doe ik nog bijna dagelijks bevallingen! Vanochtend nog een asappat (jongetje) op de wereld gezet! Ik vind het nu absoluut niet meer eng en voel me ook zeker als ik daar sta te ploeteren, er zijn zelfs moeders die vragen naar de azoemoegoet. Maar dat is puur omdat ze mij interessant vinden, soms wel irritant steeds dat gehang om je heen.Je wordt steeds gedwongen in de belangstelling te staan, niet echt mijn ding. Ze hebben hier zo nu en dan een voetbalwedstrijd of een feest, dan moet ik dat altijd openen, haat dat! Moet ik de openingsdans doen gedver haha ik dans niet graag zit liever op de kruk met een pils dan dat ik dans. Of moet ik de voetbalwedstrijd openen, kleine speech houden enzo weg man voetbal gewoon en hou mij erbuiten schweine haha. Ook de kinderen, weg ermee zoo irritant kunnen die zijn, ze laten je gewoon niet met rust! Ik was laatst water aan het halen bij de water pomp en kwamen ze allemaal met een beker water pakken wat ik gepompt had, dachten ze dat als ze dat zouden drinken dat ze dan ook wit zouden worden, sukkels haha.
Regelmatig ga ik er met de jeep even op uit, de omgeving is zo mooi en ik heb wat mooie uitkijkplekjes gevonden waar ik me dan even terug trek, geniet van het overweldigende uitzicht! Aan het autorijden ben ik helemaal gewend, dat links houden op de weg en het stuur aan de andere kant is geen probleem meer. Ik vind het zelfs leuk rond te touren hier door de vaak onbegaanbare wegen. Ik heb ook al autopech gehad, ook weer een ervaring waar ik me moest zien uit te redden!Maar als je een beetje brutaal durft te zijn red je je meestal wel overal uit! In mei ben ik van plan 4 dagen naar de murchison falls te gaan, dat heb ik wel verdiend. Ik werk hier eigenlijk iedere dag, van maandag tot en met vrijdag ben ik van sochtend tot vaak savonds laat in het health center bezig, op zaterdag ook maar dan doe ik het wat rustiger aan en ook zondag ga ik ernaartoe maar dan werk ikzelf niet dan ga ik er alleen maar naartoe om te controleren of ze hun werk goed doen en of er ergens problemen zijn. Tenzij zoals vandaag de bevalling die pik ik dan even mee! Ook hier is het vaak echt een kindercreche. De mensen hier zijn vaak egoistisch ze werken omdat ze het geld nodig hebben maar niet alle doen daadwerkelijk alles voor de patient zoals wij dat gewend zijn. Ik begrijp dat ergens ook wel, het leven is hier ook een beetje ieder voor zich en God voor ons allen. En zo langzaam en lui als ze hier zijn, als ik aan het eind van de dag zeg, nou mensen lekker gewerkt vandaag he niet te druk fijn bezig geweest, kijken ze me aan met GROTE ogen. Niet te druk!??! Ben je gek!?! Het was hartstikke druk!!! Hahahaha moet daar zo om lachen, en echt geloof me het komt zelden voor dat ze het hier echt druk hebben zoals wij dat kennen. Rennen over de afdeling zie je ze hier NOOIT doen. In mogadishu zei ik weleens dat ik best als europeaan over straat zou kunnen als ik me zou versluieren, niemand die me herkent. Jawel zeiden ze dan je wordt wel herkent want jij loopt veel te snel haha en ze hebben nog gelijk ook. Als ik een moeder met haar kind naar het lab begeleid, ben ik al 5 minuten daar en dan komt die ergens 10 meter achter me aan gesjokt. MANNNOOOOO loop eens door! Om 14:00 gaat de vaccinatie post dicht dan wil ik vaak 5 minuten voor 2 nog ef snel met een kind daar naartoe, mooi niet lukt je niet ze lopen te langzaam eer je daar bent is het dicht, pfffffffffffffffffffffff... Otim Robert is ook zo langzaam ik jaag hem altijd op, hup hup klap in mn handen enzo haha dan ligt hij op de grond van het lachen alles op zn tijd hier heerlijk.
Ik heb mijn visa voor 60 dagen kunnen verlengen, ook dat was heel grappig, kom je ergens in een kantoor wat nergens op slaat. Willen ze natuurlijk geld zien he, ze doen hier niks voor niks en zijn zo corrupt als wat. Uur gediscussieerd over dat geld. Ze denken dat ik rijk ben vanwege mijn huidskleur. Soms als ik ervan af wil zijn geef ik geld maar als ik me erg irriteer ga ik weleens de discussie aan waarom ze denken dat ik rijk ben. Nou uiteindelijk had ik ze zover dat ze me een visum gingen geven, voor niet al teveel geld ook nog. Was de stempel kwijt maar maar kom kom, 3 uur hebben ze gezocht, overal, dan kun je toch alleen maar lachen of niet.. Toen ik wegging heb ik gezegd, nu bewaar die stempel in deze la hier in godsnaam, en dan lachen ze weer alsof ik iets heel raars zeg.
IN de omgeving waar ik werk zijn veel nederlandse vrijwilligers (vaak gepensioneerde mensen van de kerk uit) die hier dan komen om te helpen of een brug te bouwen of iets dergelijks. Ik vind dit eerlijk gezegd niet altijd goed. Ook het bouwen van die bruggen, ten eerste laat ze zelf iets bedenken en ten tweede verpest je de mooie natuur door er een lelijke betonne brug neer te poten. De visie van de organisatie waar ik voor werk vind ik wat dat betreft erg goed, je begeleid en bent supervisor maar laat ze alles zelf doen. Ook het lesprogramma maak ik niet allemaal zelf ik laat ze meedoen en onderwerpen verzinnen, toetsen maken. Hier en daar verander ik wat want het moet wel inhoudelijk goed zijn, maar ze hebben er niks aan als je alles voorkauwt. Daarnaast creeer je zo verantwoordelijkheidsgevoel, die jeffrey zal trot zijn op zijn lesprogramma en ervoor zorgen dat het wordt uitgevoerd als ik weg ben, precies wat je wil bereiken. Ben ervan overtuigd dat er hier mensen zijn die de vrijwilligers uitlachen zo van: haha die bouwen weer een brug, mooi zeg hoeven wij dat niet te doen De mensen zijn absoluut niet zielig hier! Soms vind ik ons zelfs een beetje zielig in Europa, als je ziet hoe ze hier leven in en met de natuur. Of hoe de moeders hun kinderen ontzettend goed aanvoelen en kennen daar verbaas ik me steeds weer over. Het regenseizoen is hier begonnen en je zal hier nooit de was die buiten hangt nat zien worden. Dat wordt allemaal op tijd binnengepakt, ik heb dan nog lang niet in de gaten dat het gaat regenen maar ze zien dit aankomen. Dit is maar een simpel voorbeeld zo zijn er meer dingen die wij in Europa allemaal niet hebben omdat we zo belachelijk verwend zijn allemaal, en dat is eigenlijk zo ontzettend zonde. Op de hand wassen ook zoiets ik dacht dat ik dat kon, nou als je ziet hoe ze dat hier doen! Zo snel en behendig en het is super schooon en ruikt lekker fris, dat krijg ik niet voor elkaar (nu ligt dat miss ook een beetje aan mijn onhandigheid).
Voor de mensen die steeds vragen of ik zelf al een neger ben, NEE. Ik ben daar niet echt mee bezig eigenlijk en ook moet je oppassen hier met te weinig kleren aandoen, de zon is fel en ik heb geen zin in malaria. Enkel mijn voeten zijn neger maar dat heeft een andere oorzaak. Ziek ben ik ook nog niet geweest, ik denk dat ik een hele sterke maag heb hahahaha nee echt niet ik voel me hier super! Geen kwaaltjes of ditjes en datjes. Mijn haren beginnen wel iriitant lang te worden ik heb ze laatst een beetje geprobeerd te knippen maar ik had alleen een nagelschaartje dus dat ging niet zo heel goed.. Het regenseizoen maakt de omgeving hier nog mooier, groener en kleurrijker, geniet er nog iedere dag van! De tijd gaat nu ook snel, 5 juni moet ik Uganda verlaten, maar naar huis kom ik dan nog niet, nee nee dan ga ik hier en daar wat rondtrekken (Kenia, Tanzania) en beetje toerist uithangen.
Is het in Nederland al een beetje aan het opwarmen? Een hele dikke kus van Renee, Rooney, Angoritz (laats geborene)!!
Een bericht vanuit Ococia health center! Het gaat goed hier, ik zit nog altijd enorm op mn plek. Ondertussen heb ik ook steeds meer mijn plek binnen het health centre gevonden en kanik ze steeds beter helpen. Hoe langer je er werkt hoe meer je challenges ziet die je kunt aanpakken. Ik ben op dit moment verantwoordelijk voor dressing room (wonden/fracturen/abcessen/slangenbeten/verbrandingen etc etc etc), de stagiares en general ward. In dressing room werk ik samen met de local Robert Otim. Ik moet hem flink achter de veren zitten hij heeft nogal de neiging ineens te verdwijnen en de patienten te laten wachten. Ik probeer structuur in het werk aan te brengen dmv een werkschema. Time management is een groot probleem in africa haha. Ook probeer ik hem bij te brengen hoe je het beste steriel kunt werken en hoe je wonden en alles eromheen het beste kunt schoonmaken en verzorgen. Aangezien ik nooit op een chirurgische afdeling heb gewerkt doe ik de helft van de tijd ook maar wat mij het beste lijkt en als er een ingewikkelde casus komt schijt ik eerst 30 minuten in mn broek. En bij erg ranzige dingen word het mij nog altijd slecht, nee ik ben geen chirurgische nurse. Een tijdje terug kwam er een meisje van 13 jaar met een enorme joekel van een gapende snee onder haar knie. Ik was op dat moment alleen, Otim was weer eens in rook opgegaan haha. Gadverderrie dacht ik dit moet natuurlijk gehecht worden geen flauw idee, nog nooit gedaan, wat nu! Ik dat meisje comfortabel neergezet en gezegd hier blijven zitten niet weggaan ik kom zo terug dan help ik je. Met wat hechtmateriaal ben ik naar mijn huisje gesprint, heb me een sinaasappel gepakt en ben 20 minuten gaan oefenen met hechten op die sinaasappel.. Uiteindelijk dacht ik ja nu durf ik het op dat meisje. Met zweet tussen de batse terug gelopen en warempel na goed schoonmaken van de wond heb ik mijn eerste hechtingen gezet, 15 stuk!!!!! Ik was zeer trots op mn werk. Meisje moest van mij iedere dag terugkomen, wat natuurlijk onzin is, maar ik moest en zal verloop zien kijken of alles goed gaat niet ontstoken raakt etc.. Gelukkig zeer mooi geheild al zeg ik het zelf haha! Daarnaast heb ik Otim geleerd hoe je steriele sets maakt en gebruikt. Alle materiaal, scharen, pincets etc word door onszelf gesteriliseerd. Lekker ouderwets op een vuurtje, water opwarmen en een bepaalde druk creeren, en het materiaal in deze stoom laten staan voor een bepaalde tijd. Het is een hels werk, kost tijd maar het is leuk om te doen! Ook dit had ik natuurlijk nog nooit gedaan dus heb ik eerst zelf moeten uitvogelen hoe dat precies werkt. In general ward probeer ik de nurses meer betrokken bij de patient te maken, ze praten niet echt met de patienten, hebben vaak geen idee hoe het met ze gaat of waarom ze uberhaupt opgenomen zijn. Ik leer ze te observeren, sochtends langs alle patienten te lopen en gewoon te kijken wat zie je? Hoe gaat het met depatient. IN het begin vonden ze dat allemaal maar heel raar, maar nu ze symptomen zoals koorts leren herkennen beginnen ze het leuk te vinden. En komen ze vaak heel trots vertellen: Kijk Rooney deze vrouw heeft koorts zie je dat?? De clinical officers vragen tijdens de visite meestal aan de familieleden hoe het verloop van de patient is, ik probeer ze zover te krijgen dat ze dit met de nurse bespreken, deze heeft namelijk medische kennis. De familieleden zijn over het algemeen behoorlijk DOM en denken dat je van mango eten in de vroege ochtend malaria krijgt. Of zodra iemand moeilijk ademhaalt hij bezeten is door demonen. Erger me vaak kapot op zulke dingen. Sommige mensen weigeren bepaalde therapie en nemen hun doodzieke kind mee naar huis, geven het geen enkele kans. Ik probeer de verpleegkundige ervan te overtuigen dat ze hiervoor ook gedeeltelijk verantwoordelijk zijn, het is hun taak de patient op zn gemak te laten voelen en uitleg te geven over alles wat er in het health center met ze gebeurt.
Er is 1 speciale casus van een jonge moeder die voor meer dan 50% verbrand is waar ik me iedere dag weer voor inzet dat er fatsoenlijk naar gekeken word. Dit heeft eerder niemand gedaan met als het gevolg dat deze vrouw enorme doorligplekken heeft, ze loopt nu de kans hieraan te sterven ipv aan haar verbrandingen. Iedere dag weer opnieuw kan ik de verpleegkundige uitleggen dat ze haar iedere 2 uur moeten verplaatsen, of dat ze haar iets tegen de pijn moeten geven. Op een dag heb ik me voor een uurtje bij die vrouw in de kamer gezet en wat tegen haar gepraat, ze werd hier heel rustig van maar alle lokale collegas keken me aan van wat ben jij daar aan het doen?? Als ik ze dan uitleg dat dit ook bij hun beroep hoort lachen ze, vinden ze raar. Ondertussen gaat het beter met deze vrouw ze kan nu zelfs zitten en ik denk wel dat ze het haalt. Tegen de verpleegkundige zeg ik dan moet je kijken hoe goed het gaat, dit hebben jullie gedaan.. sommige begrijpen dit en zijn dan ook trots.. op deze manier probeer je langzaam hun gedrag te veranderen. Ik probeer zo erg op hun gevoel in te spelen door ze te wijzen op de goede dingen en hetresultaat dat ze boeken. Voornamelijk de stagiaires probeer ik wat bij t ebrengen, die zijn vaak de hele dag de afdeling aan het poetsen, dat mogen ze van mij nu niet meer ze moeten met de patienten werken ipv poetsen. Ik geef 2 x in de week scholing aan ze, wat erg leuk is om te doen. Iedere week doe ik een ander thema, dit deed ik in somalie ook, en probeer dan in de praktijk dit thema steeds weer aan te halen. Neem ze mee naar de patient en ga vragen stellen, je ziet ze vaak al met een bang gezicht als ik op de afdeling aankom. Ooohnee daar komt rooney weer met haar moeilijke vragen. Ik lach me dan kapot haha. Zo nu en dan geef ik onverwacht een toets, en er zij erbij die dit echt goed doen! Die beginnen het zo langzaamaan te snappen. De groep stagiares blijft 3 maanden en dan komt een nieuwe groep. Ik ben een lesprogramma aan het samenstellen samen met een local voor deze 3 maanden met alle verschillende thema`s erin en de toetsen die erbij horen. Zo kunnen ze dit blijven doen als ik straks weg ben. De lokale collega jeffery die me helpt gaat uiteindelijk de teachings van mij overnemen, volgende week neemt hij 1 dag in de week over ik ben erg benieuwd haha.
Ook doe ik nog bijna dagelijks bevallingen! Vanochtend nog een asappat (jongetje) op de wereld gezet! Ik vind het nu absoluut niet meer eng en voel me ook zeker als ik daar sta te ploeteren, er zijn zelfs moeders die vragen naar de azoemoegoet. Maar dat is puur omdat ze mij interessant vinden, soms wel irritant steeds dat gehang om je heen.Je wordt steeds gedwongen in de belangstelling te staan, niet echt mijn ding. Ze hebben hier zo nu en dan een voetbalwedstrijd of een feest, dan moet ik dat altijd openen, haat dat! Moet ik de openingsdans doen gedver haha ik dans niet graag zit liever op de kruk met een pils dan dat ik dans. Of moet ik de voetbalwedstrijd openen, kleine speech houden enzo weg man voetbal gewoon en hou mij erbuiten schweine haha. Ook de kinderen, weg ermee zoo irritant kunnen die zijn, ze laten je gewoon niet met rust! Ik was laatst water aan het halen bij de water pomp en kwamen ze allemaal met een beker water pakken wat ik gepompt had, dachten ze dat als ze dat zouden drinken dat ze dan ook wit zouden worden, sukkels haha.
Regelmatig ga ik er met de jeep even op uit, de omgeving is zo mooi en ik heb wat mooie uitkijkplekjes gevonden waar ik me dan even terug trek, geniet van het overweldigende uitzicht! Aan het autorijden ben ik helemaal gewend, dat links houden op de weg en het stuur aan de andere kant is geen probleem meer. Ik vind het zelfs leuk rond te touren hier door de vaak onbegaanbare wegen. Ik heb ook al autopech gehad, ook weer een ervaring waar ik me moest zien uit te redden!Maar als je een beetje brutaal durft te zijn red je je meestal wel overal uit! In mei ben ik van plan 4 dagen naar de murchison falls te gaan, dat heb ik wel verdiend. Ik werk hier eigenlijk iedere dag, van maandag tot en met vrijdag ben ik van sochtend tot vaak savonds laat in het health center bezig, op zaterdag ook maar dan doe ik het wat rustiger aan en ook zondag ga ik ernaartoe maar dan werk ikzelf niet dan ga ik er alleen maar naartoe om te controleren of ze hun werk goed doen en of er ergens problemen zijn. Tenzij zoals vandaag de bevalling die pik ik dan even mee! Ook hier is het vaak echt een kindercreche. De mensen hier zijn vaak egoistisch ze werken omdat ze het geld nodig hebben maar niet alle doen daadwerkelijk alles voor de patient zoals wij dat gewend zijn. Ik begrijp dat ergens ook wel, het leven is hier ook een beetje ieder voor zich en God voor ons allen. En zo langzaam en lui als ze hier zijn, als ik aan het eind van de dag zeg, nou mensen lekker gewerkt vandaag he niet te druk fijn bezig geweest, kijken ze me aan met GROTE ogen. Niet te druk!??! Ben je gek!?! Het was hartstikke druk!!! Hahahaha moet daar zo om lachen, en echt geloof me het komt zelden voor dat ze het hier echt druk hebben zoals wij dat kennen. Rennen over de afdeling zie je ze hier NOOIT doen. In mogadishu zei ik weleens dat ik best als europeaan over straat zou kunnen als ik me zou versluieren, niemand die me herkent. Jawel zeiden ze dan je wordt wel herkent want jij loopt veel te snel haha en ze hebben nog gelijk ook. Als ik een moeder met haar kind naar het lab begeleid, ben ik al 5 minuten daar en dan komt die ergens 10 meter achter me aan gesjokt. MANNNOOOOO loop eens door! Om 14:00 gaat de vaccinatie post dicht dan wil ik vaak 5 minuten voor 2 nog ef snel met een kind daar naartoe, mooi niet lukt je niet ze lopen te langzaam eer je daar bent is het dicht, pfffffffffffffffffffffff... Otim Robert is ook zo langzaam ik jaag hem altijd op, hup hup klap in mn handen enzo haha dan ligt hij op de grond van het lachen alles op zn tijd hier heerlijk.
Ik heb mijn visa voor 60 dagen kunnen verlengen, ook dat was heel grappig, kom je ergens in een kantoor wat nergens op slaat. Willen ze natuurlijk geld zien he, ze doen hier niks voor niks en zijn zo corrupt als wat. Uur gediscussieerd over dat geld. Ze denken dat ik rijk ben vanwege mijn huidskleur. Soms als ik ervan af wil zijn geef ik geld maar als ik me erg irriteer ga ik weleens de discussie aan waarom ze denken dat ik rijk ben. Nou uiteindelijk had ik ze zover dat ze me een visum gingen geven, voor niet al teveel geld ook nog. Was de stempel kwijt maar maar kom kom, 3 uur hebben ze gezocht, overal, dan kun je toch alleen maar lachen of niet.. Toen ik wegging heb ik gezegd, nu bewaar die stempel in deze la hier in godsnaam, en dan lachen ze weer alsof ik iets heel raars zeg.
IN de omgeving waar ik werk zijn veel nederlandse vrijwilligers (vaak gepensioneerde mensen van de kerk uit) die hier dan komen om te helpen of een brug te bouwen of iets dergelijks. Ik vind dit eerlijk gezegd niet altijd goed. Ook het bouwen van die bruggen, ten eerste laat ze zelf iets bedenken en ten tweede verpest je de mooie natuur door er een lelijke betonne brug neer te poten. De visie van de organisatie waar ik voor werk vind ik wat dat betreft erg goed, je begeleid en bent supervisor maar laat ze alles zelf doen. Ook het lesprogramma maak ik niet allemaal zelf ik laat ze meedoen en onderwerpen verzinnen, toetsen maken. Hier en daar verander ik wat want het moet wel inhoudelijk goed zijn, maar ze hebben er niks aan als je alles voorkauwt. Daarnaast creeer je zo verantwoordelijkheidsgevoel, die jeffrey zal trot zijn op zijn lesprogramma en ervoor zorgen dat het wordt uitgevoerd als ik weg ben, precies wat je wil bereiken. Ben ervan overtuigd dat er hier mensen zijn die de vrijwilligers uitlachen zo van: haha die bouwen weer een brug, mooi zeg hoeven wij dat niet te doen De mensen zijn absoluut niet zielig hier! Soms vind ik ons zelfs een beetje zielig in Europa, als je ziet hoe ze hier leven in en met de natuur. Of hoe de moeders hun kinderen ontzettend goed aanvoelen en kennen daar verbaas ik me steeds weer over. Het regenseizoen is hier begonnen en je zal hier nooit de was die buiten hangt nat zien worden. Dat wordt allemaal op tijd binnengepakt, ik heb dan nog lang niet in de gaten dat het gaat regenen maar ze zien dit aankomen. Dit is maar een simpel voorbeeld zo zijn er meer dingen die wij in Europa allemaal niet hebben omdat we zo belachelijk verwend zijn allemaal, en dat is eigenlijk zo ontzettend zonde. Op de hand wassen ook zoiets ik dacht dat ik dat kon, nou als je ziet hoe ze dat hier doen! Zo snel en behendig en het is super schooon en ruikt lekker fris, dat krijg ik niet voor elkaar (nu ligt dat miss ook een beetje aan mijn onhandigheid).
Voor de mensen die steeds vragen of ik zelf al een neger ben, NEE. Ik ben daar niet echt mee bezig eigenlijk en ook moet je oppassen hier met te weinig kleren aandoen, de zon is fel en ik heb geen zin in malaria. Enkel mijn voeten zijn neger maar dat heeft een andere oorzaak. Ziek ben ik ook nog niet geweest, ik denk dat ik een hele sterke maag heb hahahaha nee echt niet ik voel me hier super! Geen kwaaltjes of ditjes en datjes. Mijn haren beginnen wel iriitant lang te worden ik heb ze laatst een beetje geprobeerd te knippen maar ik had alleen een nagelschaartje dus dat ging niet zo heel goed.. Het regenseizoen maakt de omgeving hier nog mooier, groener en kleurrijker, geniet er nog iedere dag van! De tijd gaat nu ook snel, 5 juni moet ik Uganda verlaten, maar naar huis kom ik dan nog niet, nee nee dan ga ik hier en daar wat rondtrekken (Kenia, Tanzania) en beetje toerist uithangen.
Is het in Nederland al een beetje aan het opwarmen? Een hele dikke kus van Renee, Rooney, Angoritz (laats geborene)!!
-
15 April 2013 - 16:28
Jefke:
Ich dink det die miense helpen doa dich waal good aafgeit allemoal, maar biej de oapeningsdans hub ich mich bienoa bepist.....det luk dich eg neet hahahahahaha!
Geniet en leer en help nog maar genog, en dan toet eind juni urges!
Hoije meid!
XX -
15 April 2013 - 17:18
Carly:
Heej Rooneyyyy!! wow wat lig ik toch iedere keer weer in een deuk om je avonturen! Ik zie het dan voor me, hoe je naar je hut ( van modder en klei gemaakt in mijn beleving) rent om op een sinaasappel te oefenen met hechten! hahaha....
Wat een leuk verhaal weer! Goed om te lezen dat je het nog zo goed naar je zin hebt!
ff een update over het volleybal! WE NEED YOU! hahah ben je in september terug? dan kun je aansluiten want ... yvonnos stopt (komende zaterdag laatste wedstrijd) dus een midden is welkom!!:)
buitens zijn trouwens ook welkom,want marcha en sanne stoppen ook! Sanne gaat eredivisie spelen in Almelo en Marcha gaat boksen! haha... van volleybal naar boksen .. ;)
Verder hebben we de laatste tijd wat minder gewonnen! maarja... kwam denk ik onbewust ook doordat mensen al wisten dat ze gingen stoppen! enja kampioen werden we niet, en promoveren kan ook niet als je tweede bent....en degraderen ging ook niet meer! dus dan is de beleving blijkbaar ongewild en onbewust anders! Gelukkig afgelopen week wel tegen meijel gewonnen! :) met 3-1 ! hopsaaa en vrijwel zeker de 4e plek veilig gesteld! dus das wel mooi voor een eerste jaar in de eerste divisie toch?! Ben je daar ook weer van op de hoogte! hihi...
Nou Rooney ik kijk weer uit naar je volgende avontuur!
Liefs X
Carly -
15 April 2013 - 17:46
Sandra:
Hee Renee!
Wat een verhaal weer!
Zo te lezen is het hard werken daar, maar gaat je dat goed af.
Moet veel voldoening geven om daar wat te betekenen.
Pap is net terug van 2 weken Malawi, kwam ook al thuis met soortgelijke verhalen.
Echt een wereld van verschil met Europa.
Kunnen wij ons hier maar moeilijk voorstellen.
Gelukkig zijn er mensen zoals jij, die onze kennis en ervaring kunnen overbrengen.
Veel succes nog en geniet van de omgeving!!
x San
-
15 April 2013 - 20:08
Hèlen :
Reneeee!! :)
Super leuk om al jou verhalen te lezen!! Elke keer ben ik weer benieuwd wat voor rare fratsen je weer mee gemaakt hebt. Maar ook welke mooie ervaringen je hebt opgedaan.
Geweldig dat die mensen denken dat ze ook blank worden als ze van jouw water drinken, kwam niet bij toen ik het las!
Nog ontzettend veel plezier en succes!!
xx Hèlen -
16 April 2013 - 00:31
Marjolein:
He he, Eindelijk weer ens een verhoal.
Doa hub ich lang op zitte wachten. Bun blie det t dich good bevilt doa.
En zo te leaze geit t dich good aaf, zelfs het lesgeave, het hechte, bevallingen doon. Num maar op haha.
De foto's van t jungske waat noa dich is vernumd hange sjoan op de aafdeiling op.
Sjoan foto's auch.
Geniet nog van diene tied doa.
Gr Marjolein -
16 April 2013 - 05:56
Evelyne:
He Roony
Zat inderdaad met smart te wachten op je verhaal.
man man man wat maak je mee daar
Gelukkig zijn er sinasappels hahah
leuke foto 's. Je prijkt op ons prikbord.
Ik zit ook in de nachtdiens, samen met Marjolein.
Nog ff en dan Zzzzzzzzzzzz
De ogen vallen bijna toe.
Heel veel groeten van Evelyne -
16 April 2013 - 09:46
Danny Simons:
Nog eemus un breudje ?? -
16 April 2013 - 10:10
Luc:
Leuk verhaal Renee!! Als jij die dansjes moet doen lachen die Afrikanen zich helemaal suf!
Las dat er og wat beto gestort moet worre en een bruggetje gebouwd?
Zal es vrage of marvin en roel tijd hebben!! :)
Keep it real!
Gr luc -
16 April 2013 - 12:48
Mieke:
Hey Renee,
Wat een fantastisch verhaal weer! Ik zou bijna mijn koffers gaan pakken en je een handje komen helpen. Geweldig dat je zoveel plezier aan het werk hebt. Nog even en er wordt een standbeeld voor je gemaakt. Je bent volgens mij al de locale volksheldin!
Ik mijn mijn theorietoetsen achter de rug. Bijna mijn tussentijds assesment en dan zit de helft er al op. De tijd vliegt!
Geniet vooral en laat ons weten als je je eerste OK hebt uitgevoerd...
x Mieke -
16 April 2013 - 14:54
Carolien:
Jaaa daar is ze weer!!
Wat een mooi verhaal weer echt super allemaal!!
Ik moet ook iedere keer weer lachen om je avonturen..
Fijn dat je je zo op je gemak voelt, ondanks alle openingen die je moet doen daar haha;)
Veel plezier nog en geniet ervan!!
Xx Lien
-
16 April 2013 - 15:03
Vicky:
Weer een super verhaol Renee! Eg geweldig!!
Geniet van diene tied dao en esse truuk bus zeen ver bienao bure ;-)
Xx Vicky -
16 April 2013 - 16:31
Moninails:
Hoi Renee. Inderdaad eindelijk weer een verhaal, we begonnen ons al af te vragen hoe het met je gaat daar achter. We misten de heerlijke schrijfstijl en spannende verhalen. Echt helemaal top. Je wordt daar een echte allround pleeg en je wordt heel inventief als je maar weinig middelen tot je beschikking hebt.
Geniet nog maar effe van je avontuur, want time flies when you're having fun...
Gr. Monique -
16 April 2013 - 19:03
Karien:
Hee Reneeke.
Begin toch ook wel een beetje jaloers te worden als ik jou verhalen lees.
Vooral wat betreft hun manier van leven, de essentie waar het het echt over gaat.
Jammer dat wij dat niet meer aanvoelen, hebben dat in al die jaren afgeleerd.
Geniet er maar van en hou het zo lang mogelijk vast.
Dikke kus Karien. -
17 April 2013 - 19:25
Carrie Smeets:
Hoi Azoemoegoet, daar in oeganda!
Ik wilde ook even dat woord gebruiken. Vind het wel wat hebben.
Als we het van de nederlandse zon moeten hebben tot nu toe, blijven we Azoemoegoets.
Maar fijn om te horen dat het je goed gaat en zoals je zegt ingeburgerd bent.
Meid wat hubs se veul in hoes.
Het geit dich good! X carrie
-
18 April 2013 - 11:52
Miriam:
Ha Reneeke
opneu geweldige belevenissen daaro
wij dachten hier al uit t oog uit hart
fijn om weer eens van je te horen en te horen dat t goed met je gaat
laat t je goed gaan en tot horens
lots of fun
greeetz miriam -
18 April 2013 - 12:38
Tante Lucie/azoemoegoets:
Blij je weer te lezen,werd al ongerust, dacht steeds aan die cobra. Groeten en dikke knuffels van ons allen,in het bijzonder van unkel frits. -
18 April 2013 - 19:02
Bianca:
Ha Renee,
Wat een mooi verhaal heb je weer, ik zie het al helemaal voor me hoe je daar rondloopt.
Hoop dat je straks voldaan terug kunt kijken en hier ook weer je plekje kunt vinden??
Inmiddels schijnt hier ook al weer lekker het zonnetje!
nou meid geniet nog van je laatste weekjes daar, ik ben blij als je weer terug bent.
Bye the way, toen je ging hechten heb je toen ook verdoofd? zal wel niet he.
Knap hoor, dat je dat zomaar durft. -
18 April 2013 - 20:53
Koos:
aso hou j e taai wij zijn trots op je, mieke en koos. -
19 April 2013 - 19:13
Michiel:
Ha die Hans Klok,
Sorry dat ik nog steeds niks van me had laten horen, maar ik ben nou eenmaal niet zo'n schrijver. Verder gebeurd er hier in Berg natuurlijk ook geen reet vergeleken met jouw avonturen
Ik vind het wel super om al die verhalen van je te lezen. Ook heb ik het idee dat er dadelijk een heel andere Hansie terug komt naar Nederland, al veranderen mensen ook snel weer terug in hun oude ik als ze weer in Nl zijn gearriveerd .
Ik hoop voor je dat alles lekker blijft lopen daar in Afrika en ik kan niet wachten tot je terug bent van je avontuur. Lekker een avondje aan de bar hangen en naar al je verhalen luisteren.
Heel veel succes, en sterkte nog voor de komende maanden en ik zal proberen wat vaker te reageren.
Heel veel Liefs stuk
Groet van Pamela xx -
21 April 2013 - 06:33
Margriet :
Hoi Renée ,
Fijn om weer iets van je te horen en super leuk om je verhalen te lezen. Wat een avontuur zeg. Je zult het wel saai gaan vinden als je weer in Roermond moet gaan werken. Geniet er nog maar van .
Groetjes margriet
-
30 April 2013 - 05:18
Wil:
He Renee,
Schitterend die verhalen, maar gek maar waar hier gaat het leven gewoon door.
En drie keer raden, ik zit weer achter de planning voor de tweede helft van het jaar.
Voor jou natuurlijk nog een ver van mijn bed show, maar helaas we moeten aan de slag.
Dus aan jou de vraag om tussen alle bevallingen en operaties in eens te kijken of je nog speciale wensen hebt.
Dat heet als je terug komt.....??
En vooral......blijf ons verrassen met je verhalen.
gr
Wil -
01 Mei 2013 - 09:24
Mumzel:
Hey Rooney,
Sjiek om weer zo'n geweldig verhaal van je te lezen. Kunnen we nog eens heerlijk lachen! En fijn dat t goed met je gaat!
Lekker inventief en creatief bezig zijn hihi... Ik kan dus aannemen dat -als je al ooit zou trouwen- er zeker geen openingsdans gaat komen...
Geniet er nog van en laat nog snel weer iets van je horen!
Knoevel, mumzel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
