This Is Africa1

Haaaaaaallo witneuzen in het koude Nederland! Een bericht vanuit het ontzettend warme, mooie, kleurrijke, vrolijke Oeganda! Vorige week woensdag ben ik uit Nairobi vertrokken, het was niet leuk om te gaan en mijn duitse collegas achter te laten, de vlucht die een uur duurde ging snel en aangezien ik een lichte kater had was ik ook erg blij dat we weer aan de grond stonden. Aangekomen op het vliegveld moest ik mijn visum zien te regelen voor 3 maanden, maar het moest een toeristenvisum zijn want werkvisum is heel duur en heel gedoe dus ik moest de toerist spelen. Maarja welke toerist gaat 3 maanden naar het arme oeganda. Dat dachten de agenten ws ook want ze gaven me een visum voor maar 1 maand. Ik heb een uur lang gepraat dat ik voor 3 maanden moest en bla bla bla, gingen ze mn vingerafrukken nemen (doen ze overal hier in afrika hoort erbij blijkbaar). Maar aangezien ik vanwege de lichte kater nogal last had van zweethandjes vertrouwde ze de hele handel natuurlijk niet dus ik kreeg echt 19392 vragen over waar ik naartoe ging, wat ik ging bezoeken, hoe mijn reis zou verlopen of ik een boeking had MANNOOO. Ik wist pas sinds een paar dagen dat ik uberhaupt naar oeganda zou gaan laat staan dat ik precies weet wat daar allemaal te doen is. Ik heb maar wat over Gorillas gezwetst en regenwouden en rondtrekken. Uiteindelijk had ik het helemaal gehad met die lui dus ik zeg jongens bedankt ik ben weg, maar dus helaas wel maar een visum voor 1 maand. Maar ik was er zo klaar mee ik dacht dat zien we dan over een maand wel weer. Ik kan het visum bleek later (toen ik zelf ook weer iets helderder was) gewoon verlengen dat moet geen probleem zijn haha. Toen ik eenmaal buiten het vliegveld stond was het al donker dus veel kon ik nog niet zien, veel bergen is het enige dat ik beetje kon herkennen. Een taxichauffeur met een bordje RENEE DIERX (yis altijd al gewild dat iemand me met zon bordje afhaalt) stond op me te wachten en de reis ging verder van het vliegveld Entebbe , naar Kampala, geen idee hoe lang dit ongeveer duurde, gevoel voor tijd verlies je compleet als je een tijdje in Afrika zit you just go with the flow. Een drukte van jewelste op straat ik zit hier toch altijd met de billetjes bij elkaar geknepen in eenauto, niet normaal hoe ze hier rijden, kris kras door elkaar, inhalen als je denkt neeee haaal je noooit meer, mensen die ineens oversteken (verrekte schweinhunde). En naast de wegen kampvuurtjes mensen die bbqe, muziek (vrolijke muziek geen islamgebrabbel) mensen die dansen, samen zitten. Ja ik kan wel echt zeggen This Is Afica! In Kampala zou ik overnachten in een huisje, prachtig gelegen op een berg ontzettend veel groen, bananenbomen en de zand lijkt wel grevvel zo mooi rood ziet de grond uit. Maar van het uitzicht kon ik nog niet genieten daarvoor was het te donker wel een mooie sterrenhemel!!! de projectmanager van dit project wachtte me op en dan zouden we de dag erna vroeg vertrekken naar het project, Ococia (vlakbij Orungo) in het oosten van Oeganda. Alfred, heet de leider van dit project leek me zo op het eerste gezicht een aardige kerel. Ik ben meteen gaan slapen was KAPOT en de man met de hamer was er ook nog altijd, heel flauw. Volgende dag kon ik echt oegand goed zien het is nog mooier dan Kenia, echt groen, kleurrijk, veel bergen, vruchtbaar, bananen, mooie vogels, veel salamanders etc.. De tocht naar het project was lang, 8 uur met de jeep over landweggetjes onbegaanbare wegen echt haha. Maar ik heb genoten van deze reis hoe mooi en we gingen steeds meer terug in de tijd, overal zie je ronde hutjes met rieten dak waar de families samen leven, echt buiten eigenlijk. Echt bushmensen ik werd steeds nieuwsgieriger naar mijn onderkomen. Mijn onderkomen is geen hutje helaas, het is een huisje ik heb mn eigen kamer maar het is in een klein afrikaans dorpje dus om je heen zijn wel allemaal hutjes waar de dorpelingen leven en hoe, echt primitief. IN somalie heb ik niet zo meegekregen hoe ze daar leefde omdat we altijd opgesloten zaten tussen die 4 muren of tussen onze securitys. Maar omdat we opgesloten en geisoleerd zaten hadden we wel ook veel luxe, onze eigen wifi, eten uit nairobi, je bent ook ondergedompeld in de cultuur maar op een andere manier dan hier.